Iam bramano volis okazigi religian ceremonion. Li ordonis sian lernanton: “Mi bezonas bakitajn urnojn por la ceremonio. Iru al la bazaro kaj dungu metiiston por mi.” La lernanto obeis, kaj iris al la hejmo de metiisto.
Tiam la metiisto portis per azeno bakitajn urnojn al la bazaro por vendi, sed survoje la azeno rompis ĉion dum momento. Li povis fari nenion alian ol reveni hejmen deprimita, kaj ploris ĉagrene pro la perdo. Vidinte lin, la lernanto demandis: “Pro kio vi tiel ĉagreniĝis?” La metiisto respondis: “Por min vivteni, mi laboregis pene dum longa jaro, kaj elfaris multajn bakitaĵojn, tamen kiam mi portis ilin al la bazaro por vendi, la damninda azeno rompis ĉion dum momento. Ĝuste pro tio mi ĉagreniĝis.”
Aŭdinte la respondon, la lernanto diris kun ĝojo: “Tiu azeno estas vere eksterordinara! Ĝi eĉ kapablas momente detrui ĉion, kion vi elfaris dum tiel longa tempo. Nun mi volas ĝin aĉeti.” La metiisto ekĝojis, kaj tuj vendis la azenon al li.
Kiam la lernanto revenis kun la azeno, la bramano demandis: “Pro kio vi alvenigis azenon anstataŭ la metiiston?” La lernanto respondis: “Tiu ĉi azeno estas multe pli kapabla ol la metiisto por bakitaĵoj. Ĝi povas detrui ĉiujn urnojn, kiujn elfaris la metiisto dum longa tempo.” Informiĝinte pri tio, la bramano riproĉis lin: “Kiel senscia kaj malsaĝa vi estas! Tiu ĉi azeno povis hazarde detrui la bakitaĵojn, tamen ĝi ne scipovas elfari tion eĉ dum cent jaroj.”