Gu Shunzhi (Gu Ŝunĝi) estis vegetarano. Li vivis en Changshu-urbo (Ĉanŝu), Jiangsu-provinco (Ĝjansu). Li neniam manĝis viandon kaj kvin fiodorajn legomojn (ajlon, poreon, cepon, ŝenoprazon kaj asafetidon). Iunokte li enlitiĝis kiel kutime sed ne plu vekiĝis en la sekva mateno. Liaj familianoj maltrankviliĝis pro tio. Li daŭre spiradis normale, do ili sciis bone, ke li ankoraŭ vivas. Sed li nur dormadis. Li dormis sep tagojn sinsekve.
“Kio okazis al vi?” oni demandis lin kiam li vekiĝis.
“Ha! Mi havis feliĉan tempon! Kiam mi enlitiĝis, iu vokis min. Divenu, kiu li estas?”
“Kolektisto de imposto?”
“Ne, tute ne. Estas Majstro Daguang (Dagŭan), mia plej estimata majstro. Li proponis: ‘Sinjoro Gu, ni aŭskultu darman predikadon.’ Certe, mi konsentis, kaj ni tuj eliris.”
“Ni atingis grandan monaĥejon. Ĝi estas tre majesta! Mi neniam vidis tiel majestan monaĥejon. Mi tute ne kapablas trovi taŭgajn vortojn por priskribi ĝian majestecon. Kiam ni eniris, jam estis multaj homoj aŭskultantaj sutrojn. En la antaŭa halo oni predikis La Diamantan Sutron, kaj en la posta halo oni predikis La Dankeman Sutron.”
“Ni iris aŭskulti la Dankeman Sutron. Kiam la majstro finis la predikadon, li atentigis, ke ni neniam mortigu vivestaĵojn, precipe por manĝi. Tiel ni povos gajni grandan meriton al niaj gepatroj kaj ankaŭ povos kompensi nian propran malbonan karmon.”
“Li ankaŭ diris, ke vegetaranoj povas koncentri sian menson multe pli facile, kaj povas sin teni al sia principo pli bone ol tiuj, kiuj manĝas viandon.”
“Poste, Majstro Daguang kondukis min al alia loko. Vere timige! La unua objekto, kiun mi vidis, estis lageto de sango.”
“Tiam mi vidis, ke ploras kaj ĝemas virino kuŝanta en la sanga lageto. Ŝia korpo estis kovrita de helikoj kaj lumbrikoj. Mi opiniis, ke ili manĝas ŝian karnon.”
“‘Kio estas tio?’ mi demandis.”
“Majstro Daguang eksplikis: ‘Vi estas vegetarano kaj faris multajn bonojn, do via nuna patrino estis jam savita. Sed tiu ĉi estis via patrino de unu el viaj antaŭaj vivoj. Ŝi kutime manĝis anasojn. Jen la rezulto de tio. Vi povas savi ankaŭ ŝin. Ĉantu La Grandan Kompateman Mantron kaj La Purlandan Mantron, kaj poste ŝi estos savita el la suferego.”
“Fine, Majstro Daguang kondukis min hejmen. Mi tute ne imagis, ke mi dormis tiel longe.”
Gu komencis reciti la Grandan Kompateman Mantron de Bodisatvo Avalokiteŝvaro kaj La Purlandan Mantron de Budho Amitabo.
Se vi volas lerni ilin, petu budhisman monaĥon aŭ monaĥinon por instrui vin. La Granda Kompatema Mantro estas sufiĉe longa, sed La Purlanda Mantro estas multe pli mallonga.
Se ambaŭ mantroj estas ankoraŭ tro longaj por vi, aŭ se vi trovas neniun por instrui vin, nur recitu la nomon de Avalokiteŝvaro aŭ Amitabo. Tio estas same bona kaj efika.
Estos des pli bone, se vi povos fariĝi pura vegetarano same kiel sinjoro Gu.