Antaŭ ĉirkaŭ 400 jaroj, estis granda bonzo nomata Lianchi (Ljanĉi), kies signifo estas “Lotusa lageto”. Li esperis, ke ĉiuj vivestaĵoj naskiĝu en la lotusan lageton de la Pura Lando de Amitabo.
Iam li vidis viron kun skolopendroj treditaj sur bambua strio. La skolopendroj estis suferantaj. Lianchi demandis: “Ĉu vi bonvole liberigus la skolopendrojn?”
“Neniel! El tiuj venenaj skolopendroj oni povas fari bonan medikamenton. Mi ne liberigos ilin. Tamen se vi pagos por ili, mi vendos ilin al vi!”
“Bone! Mi konsentas. Kiom vi postulas?” Kvankam la viro estis kruda, Majstro Lianchi ridetis kaj parolis al li ĝentile. Li aĉetis ĉiujn skolopendrojn. La skolopendroj preskaŭ mortis pro trapiko de la bambua strio. Nur unu fartis iom pli bone. Ĝi longe najlis sian rigardon al Majstro Lianchi, kaj poste, forrampis malrapide.
Post nelonge, kiam majstro Lianchi sidis en ĉambro kun sia amiko kaj parolis pri Budhismaj Sutroj aŭ Sanktaj Libroj, la vizaĝo de la amiko subite paliĝis: “Rigardu la grandan skolopendron!”
Granda kaj terura skolopendro rampis sur la manikon de Majstro Lianchi. La amiko haste puŝis ĝin per stango, sed ĝi ne volis moviĝi. Lianchi neniel maltrankviliĝis pro tio.
“Kio okazos se ĝi mordos vin?”
Lianchi ĝentile diris al la skolopendro: “Ĉu vi estas tiu, kiun mi liberigis antaŭ nelonge? Se jes, sidu tie kviete. Mi instruos vin pri budhismo.”
La skolopendro ne moviĝis. Lianchi parolis al ĝi, “Iu ajn, kiu volas tute kompreni budhismon, scias bone, ke la naturo de ĉio en la materia universo estas la produkto de nia menso.
“Ni kreis nian vivon per nia propra menso. Tiuj kun feroca menso fariĝos vulpoj aŭ tigroj. Tiuj kun venena menso fariĝos serpentoj aŭ skorpioj, aŭ aliaj venenaj insektoj.
“Nun vi estas venena skolopendro. Ĉu tio estas hazarda? Ne. Vi havis venenan menson en via pasinta vivo. Se vi volas forlasi vian suferon, unue forĵetu la venenon el via menso. Tiam vi liberiĝos. Nur vi kapablas liberigi vin mem.
“Ĉu vi komprenas? Nun, estas tempo por via foriro. Bonan sorton!”
La skolopendro malrapide elrampis tra la fenestro, kaj la amiko elrampis el sub la seĝo.
La Majstro diris al li: “Eble vi opinias, ke la bestoj estas liberaj, sed ili vivas en timego. La plej terura afero estas tio, ke ili vivas en senscieco. Vivo estas plena de suferoj. Se vi volas liberiĝi de la renaskiĝo, petu Amitabon konduki vin al la Pura Lando. Tie vi lernos fariĝi budho. Vi liberiĝos de la renaskiĝo kaj vi povos savi aliajn vivestaĵojn. Ĉu tio ne estas pli bona ol la senĉesaj naskiĝoj kaj mortoj?”