Zhao (Ĝaŭ) pasis la kortegan ekzamenon kaj gajnis akademian diplomon de Talentulo. Li estis bonkora kaj honesta, ĉiam atentema por ne damaĝi bestojn.
Iutage li iris viziti plurajn parencojn. Kiam la pramo, sur kiu li sidis, atingis la mezon de rivero, li rimarkis iun staranta sur la pramo. Strange, tiu aspektis kiel lia servisto mortinta antaŭ tri jaroj.
“Kion vi faras?” Zhao demandis lin.
“Mi laboras en la anima mondo. Mia profesio estas kolekti la animon de tiuj mortontaj,” respondis la estinta servisto, “kaj hodiaŭ mi kolektos tri animojn.”
“Kies?” demandis Zhao.
“Unu el ili vivas sur la bordo, la dua estas unu el viaj parencoj, kiujn vi vizitos, la tria…”
“Kiu estas la tria?” demandis Zhao, sed lia estinta servisto respondis nenion. Zhao komprenis, ke la tria animo kolektota estas ĝuste lia.
La estinta servisto proponis, ke li ne timu: “Se ĉi-nokte mi ne iros al vi, ĉio estos en ordo.”
“Pro kio?”
“Sur la vojo oni postulis min forlasi vin, ĉar vi estas bonkora kaj nenion mortigas.”
Kiam Zhao atingis la domon de siaj parencoj, li aŭdis mornan ploradon. Iu mortis. Li sin returnis kaj revenis hejmen. Lia servisto ne iris al li tiunokte. Nenio do okazis.
Zhao havis longan kaj utilan vivon. Li estis feliĉa kaj prospera, ĉar li nenion mortigis. domaĝante la vivon de aliaj, vi protektas la propran.