Antaŭ longe en Xuancheng-urbo (Ŝjŭanĉen) vivis Geng Benshu (Gen Benŝu), kiu neniam manĝis bovaĵon.
Iutage, Geng Benshu malsaniĝis. La kuracisto preskribis por li medikamenton, kiun li devos preni kun bova cerbo. Informiĝinte pri tio, liaj amikoj donacis al li bovajn viandon kaj cerbon kiel medicinaĵon. Geng transdonis la bovaĵon al siaj servantoj, kaj prenis nur la medikamenton. Li opiniis, ke tiamaniere li estas senkulpa kontraŭ la vivestaĵoj.
Li sonĝis iunokte, ke dio en belega kostumo lin riproĉas, “Vi probable manĝis bovaĵon. Alie, vi tute ne tiel fiodoras!”
Geng tuj sin senkulpigis: “Ne, mi neniam manĝis bovaĵon.”
La dio ordonis subulon alporti notlibron kaj prienketis la konduton de Geng. “Vi manĝis neniom da bovaĵo, sed pro via malsano, vi rompis la universalan regulon. Vi donis la mortintan kadavron al viaj servantoj por manĝi. Via vivo pli mallongiĝos pro tio.
“Tamen vi havas la firman volon ne preni viandon kontraǔ malsanego, kaj jam esprimis vian elkoran pentegon. Se vi restos nemortiganta la vivestaĵojn kaj ankaŭ admonos la aliajn ne plu manĝi viandon, vi estos indulgita.”
Geng demandis: “Kion mi faru, se oni donacos bovaĵon al mi?”
La dio ekridis. “Kompreneble vi devas scii, ke la kadavro de mortintoj devas esti enterigita respekte. Se vi persistas en tio, vi certe povos fari multajn bonajn aferojn.”
Kiam Geng vekiĝis, li trovis, ke tio estas nur sonĝo, sed la instruo de la dio estis tre grava. Li do notis la okazaĵon, por ke ĉiuj aliaj legu. Vivestaĵoj ne devas esti mortigitaj. Eĉ se iu donacos al vi viandon, memoru, ke tio estas kadavro de mortintaj bestoj, kaj vi devas enterigi ĝin.