奇人奇事 Strangaĵo pri la Strangulo

anniespera

奇人奇事　Strangaĵo pri la Strangulo



　　Strangaĵo pri la Strangulo

　　--Song Yingjie

　　Wang Quan (Ŭang Ĉŭan) gajnis la unuan premion en poezia konkurso de poezia gazeto "Eksplodo". La raportisto de tiu ĉi periodaĵo decidis verki rapordon por li.

　　Atinginte la domon de Wang Quan, la raportisto ekfrapis je la pordo. Juna virino kun deprimita mieno eliris kaj enkondukis lin.

　　La virino diris, "Mi estas la edzino de Wang Quan. Kion vi volas? "

　　La raportisto demandis, &quotardonu, ĉu Wang Quan estas hejme? "

　　La edzino de Wang Quan kapjesis.

　　"Ĉu mi rajtu peti lin eliri? Mi estas raportisto de poezia gazeto "Eksplodo", kaj volas interparoli kun li pri la premiita versaĵo. "

　　&quotardonu, li ne povas eliri por vidi vin. "

　　&quotro kio? "

　　"Li estas malsana. "

　　Aŭdinte tion, la raportisto ekĝojiĝis en si. Venis al li ideo: Li ne povas eliri por vidi min? Ĉu li suferas de paralizo je malsuperaj membroj? Tio ja estas plej bona priskribaĵo. Ĉu tio ne estas bona materialo pri kripulo kun firma volo? Li haste diris, "Ne gravas. Se li ne povas sin movi facile, mi iru por vidi lin. "

　　La edzino de Wang Quan subite turnis sian paroltemon, "Bonvolu diri al mi, el kiaj homoj konsistas la premiojuĝa komitato por tiu ĉi konkurso? "

　　Havante nenian ideon, kial ŝi elmetis tian demandon, la raportisto respondis, "El la plej eminentaj poetoj kaj komentaristoj en la tuta lando. "

　　La virino ekridis amare, dirante, "Ĉu vi scias, de kia malsano suferas Wang Quan? -- de skizofrenio! "

　　"Ha? ! ! "La raportisto surpriziĝis.

　　La edzino de Wang Quan daŭrigis, "Wang Quan amegis poezion antaŭe. Li sendadis siajn kontribuaĵojn multfoje, tamen ĉiufoje li ricevis nenian respondon, kvazaŭ li ĵetus ŝtonon en la maron. Pro tio li mense iritiĝis kaj ekmalslaniĝis antaŭ unu jaro. La versaĵo ja tute ne povas kalkuliĝis kiel versaĵo pro la senorda logikeco, kvazaŭ parolo en la dormo. Lia sanstato ankoraŭ ne ekpliboniĝis. "

　　Granda surprizo trafis la raportiston.

　　Neatendite, malfermiĝis la pordo de la interna ĉambro kaj eliris viro kun idioteca mieno. Li stultece ridis al la edzino de Wang Quan kaj poste gapis la raportiston.

　　La edzino de Wang Quan alpaŝis kaj ameme prenis lian manon en la sian, "Quanĉo, revenu en la ĉambron. "

　　Wang Quan skuis la kapon senpripense. "Ho, mia ĉielo! Kiel la versaĵo skribita de idioto povus esti premiita? "Konfuziĝis la raportisto.

　　Subite Wang Quan ekdemandis perfingre montrante al la raportisto, "Ĉu vi estas kuracisto? " La raportisto portis blankan jakon.

　　La raportisto skuis la kapon, respondante, "Ne, mi estas raportisto. "

　　Subita ekbrilo flagris en la okuloj de Wang Quan, "Raportisto? De kie? "

　　"De la poezia gazeto 'Eskplodo'."

　　Wang Quan malfermegis siajn okulojn kaj diris enpripensiĝinte, " 'Eskplodo' ? Kial vi venas? Vi ja ne estas kuracisto!"

　　"Via versaĵo estis premiita kaj mi venis por fari intervjuon".

　　&quotremiita? "Murmuris Wang Quan. Li eksteratendite ekkriis kvazaŭ ĵus vekiĝinta el la sonĝo: "Ho, mia versaĵo estis premiita! Ha! Premiita! "Kriante, li subite falis malantaŭen kaj eksvenis.

　　La edzino haste subtenis lin. La raportisto helpis ŝin porti lin en la sofon, kaj haste elkuris telefoni por la ambulanco. La edzino blasfemis en si, "Ĉiuj la anoj de la komitataĉo por premiojuĝo estis vere blindaj, kaj ili donis tiel grandan inciton al Wang Quan. Kion mi faru se lia malsano pli graviĝus! "

　　Momenton poste Wang Quan sobriĝis. Li eksidiĝis kaj demandis al sia edzino, "Kial mi kuŝis tie ĉi? "

　　"Vi svenis antaŭ nelonge. "

　　"Svenis? "Wang Quan diris al si mem, Ŝajne, li subite rememoris pri io, haste kaptis la manojn de la edzino kaj demandis, "Ĉu ne mia versaĵo estis premiita? "

　　La edzino kapjesis.

　　Wang Quan denove demandis: "Vere? Ĉu vi ne trompas min? "

　　Doloris la manoj al lia edzino pro lia manpremo. "Kiu trompu vin? "Ŝia koro ek saltegis, "Je la mieno kaj vortoj, li ja similas al normalulo. Ĉu la incito resanigis lin? "Ŝi sin returnis kaj alportis la premioateston, kiun ŝi ricevis antaŭ kelkaj tagoj kaj neniel kuraĝis montri al li.

　　Wang Quan tenis la ateston kun orumitaj vortoj en la manoj kaj liaj larmoj ekfluadis. Li ne povis deteni sin de ĉikaŭpreno al la edzino, "Mi sukcesis! Finfine mi sukcesis! "

　　La koro de la edzino ekdisfloriĝis de ĝojo. Ŝi emociiĝis ĝis larmoverŝo. Jen resaniĝis la edzo!

　　Telefoninte, la raportisto revenis al la pordo, kaj li rigidiĝis antaŭ tiu ĉi bildo.

　　Aŭdinte, ke iu envenas, Wang Quan haste delasis sian edzinon. Ambaŭ la geedzoj honteme forviŝis sian larmon kaj invitis la raportiston en la ĉambron.

　　La edzino gaje esprimis sian dankemon al la raportisto: Ĝuste ilia premio donis la duan vivon al la edzo. La raportisto embarasiĝis de tio, kaj li pensis ŝtele, ke tiu ĉi intervjuo jam vaniĝis fuŝite. La edzino de Wang Quan invitis lin al manĝo, tamen li fordankis kaj foriris kun granda demandosigno en la cerbo.

　　Do post tio, Wang Quan publikigis siajn versaĵojn en multaj periodaĵoj en la tuta lando, kaj estis laŭrokronita kiel fama poeto. Oni diras, ke li poste fariĝis la iniciatinto de iu poezia skolo.




　　奇人奇事

　　山东　宁英杰

　　王全在《爆炸》诗刊诗歌大赛获一等奖。该刊记者准备为他写篇特写。

　　来到王全家，记者敲门，出来了一个少妇。她脸色沉郁，将记者让进屋。

　　少妇说，“我是王全的妻子，你有什么话就请说。”

　　记者问到：“请问，王全在家吗？”

　　王全妻点了点头。

　　“你能否请他出来？我是《爆炸》诗刊的记者，想和他谈谈获奖的那首诗。”

　　“对不起，他不能出来见你。”

　　“怎么.....”

　　“因为他有病。”

　　记者一听，心中竟然不由一喜！一个念头闪过：他不能出来见我？莫非他的下肢瘫痪？这可更有写头了，这不是身残志坚的好素材吗？他忙说：“没关系，他行动不方便，我可以去看看他。”

　　王全妻突然话锋一转：“请问，你们这次的评奖委员会是由那些人组成？”

　　记者不知她为何提出这个问题，答道：“是由一流的诗人，评论家组成的。”

　　少妇苦笑了一下，说，“你知道王全的病吗？－－精神分裂症！”

　　“啊！？”记者不由大吃一惊。

　　王全妻继续说道：“王全以前爱好诗歌。他多次投稿，但都石沉大海。他精神上受了刺激，一年前患了病。他那首诗简直不能称为诗，逻辑混乱，如梦呓一般。他的病还未见好转。”

　　记者大惊失色。

　　忽然，里间屋门开了。一个人目光呆滞地直出来，朝王全妻傻笑了一下，以呆呆地望着记者。

　　王全妻心目前爱抚地拉着他的手说，：“阿全，回屋去吧。”

　　王全茫然摇了摇头。“天啊！他一个痴呆人写的诗怎么能被　评上奖？”记者迷惘了。

　　忽然，王全指着记者问，“你是医生？”记者穿着白上衣。

　　记者摇了摇头，说，“我是记者。”

　　突然，王全的眼里闪过一道　光：“记者？哪里的记者？”

　　“《爆炸》诗刊的。”

　　王全的眼睛睁大了，若有所思地说：“《爆炸》？你来干什么？又不是医生！”

　　“你的诗......获......了奖，我来采访。”

　　“获奖？”王全喃喃道。突然，他如梦初醒，大叫几声：“噢！我的诗歌获奖了！哈！获奖！”说着，向后一仰，昏了过去。

　　王全妻忙扶住他，记者帮他扶到沙发上，然后忙跑出动打电话叫救护车。王全妻暗骂：“那些评委真瞎了眼，叫王全又受了这么大的刺激。如果病重了可怎么好哟！”

　　过了一会儿，王全醒了过来了，他一下子坐起来，问妻子：“我怎么躺在这儿？”

　　“你刚才晕倒了”。

　　“晕倒了？”王自言自语。突然，他好象想起了什么，抓住妻子的双手，问道：“我的诗歌是不是获奖了？”

　　妻子点点头。

　　王全又道：“真的？你不骗我？”

　　妻子的手被他握的生疼。“谁还骗你呢!”她心里怦怦跳：”看他的神态，听他的话，很象正常人。莫非这么一刺激，以毒攻毒，他的病好了？“他返身取来前几天的获奖证书－－先前没敢让他看见。

　　王全拿着烫着金字的证书，眼泪扑簌簌地流了下来。他情不自禁地拥抱妻子：“我成功了！我终于成功了！”

　　妻子也心花怒放，流下了激动的热泪：丈夫的病好了！

　　记者打完电话，一到门口，看到这个场面，愣住了。

　　王全听到有人进门，忙松开妻子。两不好意思的擦干眼泪，忙把记者请进来。

　　妻子面带喜悦地向记者表示感谢：由于他们的评奖而使丈夫获得了向二次生命。记者　　不堪人，心想这次采访是泡汤了。王全夫妻要留他吃饭，他推辞了，带大大的问题离开了。

　　自此，王全在全国许多刊物上发表了市场信息，戴上了著名诗人的桂冠，所说他还成了一个流派领袖。



　　原文选自定襄文联《一生聪明一次》

miao hui